Była to dzielnica tzw. „Englandfahrer” (kupcy podróżujący do Anglii), którym tutaj nad rzeka Trava zostały przydzielone miejsca do cumowania. Stąd wywodzi się nazwa ulicy Engelsgrube, wcześniej Engelsche Grove (angielski skwer) (źródło: plate Anglica 1369).

Od około 1630 roku budynek był określany jako „Rotbruhuus”, co oznacza browar piwa jęczmiennego.

Na początku XX wieku budynek przebudowano na fabrykę amunicji. Później w roku 1920 otwarto w nim kino. Do czasu ponownej przebudowy na bar, w budynku znajdowały się rożnego rodzaju przedsiębiorstwa. Później nastąpiło niszczenie budynku.

Dostępne jeszcze na piętrach dębowe krokwie oraz do dnia dzisiejszego całkowicie funkcjonalny system podnośników z zastosowaniem koła w konstrukcji dachu (obwód koła 2,20 m), świadczą natomiast o ekstremalnie wysokiej wytrzymałości i jakości budulca jakim jest drewno dębowe.

Po około trzyletnim okresie prac budowlanych mógł, ten odrestaurowany z wielką miłością budynek, zostać uroczyście otwarty 25 marca 1983 oraz przekazany jako Gdańskie Centrum Dokumentacji i Kultury.

Ówczesny burmistrz Hanzeatyckiego Miasta Lubeki, Dr. Robert Knüppel, powiedział wtedy w swoim uroczystym przemówieniu: „Jesteśmy dumni z tego, że w naszym mieście mogła się zachować tak bogata spuścizna tradycyjnej kultury architektonicznej, spuścizna, która podkreśla historyczną rangę i poziom dawnej „Królowej Hanzy”. Jednocześnie oznacza to, że mamy obowiązek ją zachować i przekazać dalej, albowiem żadnemu pokoleniu nie jest dozwolone nieprawe obchodzenie się z nią”.

Budynek przy Engelsgrube 66 jest od 1987 roku zabytkiem UNESCO – „Światowe Dziedzictwo Kulturowe Lubeckiego Śródmieścia”.

Wybrany przez Stowarzyszenie Wspierające budynek figurował jako zabytek już od 1921 roku. W chwili przejęcia, poprzez postępujący rozpad, znajdował się on w opłakanym stanie.

Za zmienionymi bez dozoru fasadami i ścianami wewnętrznymi skrywał się jednakże historycznie wartościowy budynek, którego początki sięgają roku 1310. W Archiwum Miasta Lubeki, które jest prowadzone od 1298 roku, jest do prześledzenia kompletny historyczny rozwój tego budynku, tutaj w „Maria-Magdalenen-Quartier Engelsgroov” („Dzielnica Marii- Magdaleny Engelsgroov”):

Wzniesiono go jako budynek magazynowy w stylu gotyckim (gotyckie zwieńczenie elewacji dziedzińca zostało zachowane) z dużym wysokim holem na parterze i pięcioma powierzchniami magazynowymi. Kupcy mieszkali jeszcze wtedy na swoich statkach.